Wedding dramas

Νομίζω πως είναι γνωστό σε όλους μας το δράμα που τραβάει κάθενας στους γάμους. Φυσικά για όλους μας είναι μια ευχάριστη εμπειρία ένας γάμος , να βλέπεις το αγαπημένο ζευγάρι,την όμορφη νύφη και τα λοιπά..

                                                    ΑΝΤΕ ΚΑΙ ΣΤΑ ΔΙΚΑ ΜΑΣ!
Η τραγωδια ξεκινάει τις μέρες πριν τον γάμο όπου η μάνα σου , ο πατέρας σου και η κάθε θείτσα εμφανίζονται και σου δείχνουν ένα ελεηνό φόρεμα της δεκαετίας του 40' και σου ανακοινώνουν ότι , ΚΑΙ ΝΑΙ, αυτό θα βάλεις στον γάμο! (ΝΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟ -  ποσο ασχημα πρεπει να νιωθουν οι μπομπονιερες με τοσο τουλι) Άντε και έκανες την χάρη της γιαγιάς να ντυθείς σαν τραβεστί για τον γάμο , αφού σου απαγόρευσε οτιδήποτε που θα σε σουλούπωνε λίγο , χαρακτηρίζοντας το ως "ακατάλληλο για την ηλικία σου"/"κανε-μου-το-χατηρι-να-μην-το-εχω-αχτι" .Μια την έχεις μωρέ μωρέ , άντε φόρα το και φρόντισε να μην περάσουν φωτογραφίες στους φίλους σου. Ω ναι , ο ψυχολογικός πόνος στο αποκορύφωμα του. (το ίδιο ισχύει και αν είσαι άντρας μόνο που δεν φοράς φόρεμα αλλα κανένα γελοίο κοστούμι με παπιγίον σε χρώμα φυστικί, ή γενικα κατι σε μπλε που να φερνει στον Ποπάυ τον ναυτη.)

Και έρχεται η ώρα της τελετής του γάμου, όπου μπαίνεις στον χώρο της εκκλησίας και βλέπεις άλλες-άλλους να είναι ντυμένοι σαν άνθρωποι, ωραία βαμμένοι κτλ ενώ εσύ μοιάζεις λες και βγήκες απο dance show τσίρκου. Τι καλύτερο απο την αίσθηση του απόλυτου εξευτελισμού? Η αίσθηση μίσους για τις γριές του γάμου βέβαια! Όταν στέκεσαι πια εξευτελισμένος στην γωνία σου και έρχεται κάθε τριτοηλικιακό ατομο και σου ανακοινώνει(!) ότι καταβάθος τον ξέρεις , άσχετα αν δεν τον θυμάσαι , και πως σε ξέρει απο τότε που ήσουν ακόμα αγονιμοποιήτο ωάριο. Τέλεια.Τώρα μου'ρθε έκλαμψη μέσα απο την κοιλιά της μάνας μου. Και έλεγα τότε ποιός σκατά ακουγόταν, πάλι καλα μου έλυσες την απορία , ΝΑ'ΣΑΙ ΚΑΛΑ βρήκα τον λόγο να υπάρχω τώρα!Ή την άλλη θανάσιμη εκδοχή πας να χαιρετήσεις και γυρνάνε ξανά όλοι "και στα δικά σου κουκλί μου! να ρθω και γω στον γάμο σου!"  Αααα..δεν θα τα πάμε καλά..εγώ σκοπεύω να παντρευτώ σε 30 χρόνια!Αν ζεις , έλα! Συνεχίζοντας την πορεια σου μεστον γάμο, καθως φευγεις απο την εκκλησια-δημαρχειο-περιοχη στην μεση του πουθενα, κοιτας τον γαμπρο και την νυφη. Η νυφη στα καλυτερα της, χαμογελάει. Ο γαμπρος σαν κινητη διαφημιση της softex. 'Παρα-ιδρωσατε? ΣΟΥΠΕΡ ΑΠΟΡΡΟΦΗΤΙΚΑ ΧΑΡΤΟΜΑΝΤΗΛΑ!'. Kαι παραδιπλα (μετα απο ολους τους υπερστολισμενους πεθεροτετοιους [?] ) ερχονται οι μπομπονιερες, ασορτι με την νυφη σαφως, κοιτωντας τρομαγμενες αυτους τους ασχετους που τις αρπαζουν 5-5 για να εχουν για ολο το σόι και τελειώνουν σε χρόνο ντε-τέ! GUEST STARS: Μικρα αφηνιασμενα ,σατανικά παιδάκια που μερικες φορες τιμουνται για τα ουρλιαχτα τους  και τις διακριτικές ερωτήσεις τους (τύπου "Μαμάάά γιατί η νύφη πάτησε τον γαμπρόό?")με την ταμπέλα του 'παρανυφακίου'
Τέλος, η δεξίωση.. Ωωω η δεξίωση. Η χαρα του event γιατι οπως και να το κανουμε ειναι δυσκολο να μιλας με τοσο γεματο στομα, ο μπουφές είναι ΠΑΝΤΑ piece of heaven. Εκτος και αν εισαι στην 'νεολαια' και σου ανακοινωσουν οτι για καποιο ακαθοριστο λογο θεωρησαν οτι μπορεις να φας ΟΡΘΙΟΣ σαν πελεκάνος, καθως το ονομα σου δεν αναγραφεται στους τραπεζομενους. Έτσι μπαίνεις στην extreme κατασταση, οπου προσπαθεις να πολιορκησεις καθε σκαμνι-καναπεδακι- ελευθερη ομοπλατη ή κεφαλι νανου για να γυρεις το κορμι σου και να ακουμπησεις σαν ανθρωπος το πιατο σου πριν αρχίσεις να παθαίνεις κράμπες. Kαι τελος, ερχεται ο χορος. Αφου εχεις σαβουριασει οτι εχεις βρει μπροστα σου, προσπαθεις να χορεψεις, χωρις να πατηθεις απο καποια γοβα στιλετο που πλησιαζει απειλιτικα το αμοιρο ποδι σου, αγνωοντας τον πονο στα πλευρα απο την μασαμπουκα. Και οταν -κλασσικα- εμφανιστει κατι λάικο παραδοσιακο, κανεις τουμπεκι τα χάιλικια σου, και ασπαζομενος/η το αθανατο ελληνικο πνευμα, πατας ακομα και πανω στην μανα σου/πατερα σου ή/ακομα και την ιδια την νυφη για να εισαι πρωτος σ'αυτους τους πρωτογονους κυκλους χορου και να ρίξεις τις ζεμπεκιές σου που αργότερα θα σου χτυπάει η γιαγιά σου μέχρι να φτύσεις αίμα. Και φτανωντας στην υστατη αλλα και πιο αβολη στιγμη: ΟΙ ΧΑΙΡΕΤΟΥΡΕΣ. Σ'ενα ειδυλλιακο τοπιο, οπου υπαρχουν μεθυσμενοι, καταπονημενοι απο τον χορο, μουτρωμενοι που εμειναν εξω απο τον χορο, καρδιοπαθεις και αλλοι κατακαημενοι, ΑΚΡΙΒΩΣ σαν πεδίο μάχης, πρεπει:

1. Να βρεις εναν τροπο να αποδρασεις χωρις να σε δει κανεις, ωστε να μην χαιρετησεις κανεναν. Ευχησου οτι δεν θα το θυμαται κανεις, αλλιως ισως και να εισαι το πιο hot κουτσομπολιο του γαμου, εκτος και αν η νυφη ηταν τραγικη, η εαν καποιος απο τους νιοπαντρους φασωθηκε με αλλον.
2. Χαιρετα τους, ολους. Οσους δεις στο διαβα σου μεχρι την εξοδο. Προσπαθησε, ίσως σου παρακουρελιασει τα νευρα αλλα θα εχεις την συνειδηση σου καθαρη. Ακομα και τους αγνωστους-βάλε το auto-pilot και χαιρέτα με ένα ευγενικο χαμογελο δεν κοστιζει ΓΑΜΩ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΟΥ.

Φτανωντας στο σπιτι, νιωστε την ανακουφιση του να βγαζεις τα κωλοπαπουτσα που σε λίγο θα στα βγαζαν με εγχείρηση (ΔΕΝ υπαρχει το τελειο νουμερο), αλλα και το φορεμα (ειδικα για τις κυριες, που τα θελουμε πιο σφιχτα και απο το ιδιο μας το κορμι) , παρτε ενα ρημαδοηρεμιστικο, διαγραψτε τα κινητα των γνωστων που ειδατε και κλασσικα ειπατε "χαθηκαμε, να κανονισουμε να βρεθουμε" ΚΑΙ ΞΕΡΑΘΕΙΤΕ.
ΑΝΤΕ ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ!

Cul Et Chemise.

Difficult to forget, hard to remember.

see more Funny Graphs




see more Funny Graphs

see more Funny Graphs



see more Funny Graphs
 
see more Funny Graphs

see more Funny Graphs

see more Funny Graphs

CUL-de-sac.